Kürtçe Şiirler

DÎZARYA II
 
 
 
 

Jan radikêşa çavên me ji hev

Jev hilm werdigirt hinavan

Ji kaniya hezna hev me şerbet vedixwar

Dem dibû piç û parî

Di nav tiliyên agirpêketî

Û em diheliyan

Di nav sîngê peyvên şevê…

 

Bedena te

Dibû pûça lêvên min

Canê te ji ramûsanan kirasekî xemrî

Di fetlonekên labîrenta endîşe û gumanan

Bedenên me têl bi têl dadiwerivîn

Pirsên me dûkel radikirin

Di pevşabûna çargavkî de

Noq dibûn em

Nediman, tune dibûn

Dema rastiyan berê xwe dida me

Kulîlkên sernixun, di bin çengan de veşartî, hildiçenîn

Ku pêla evînê kel dida

Tefn û davik vedidan

Li ser rêya kêmbextiya me

Herçend zêde dibû evîn li dor me

Û şa dibûn em pev

Korekundan

Pîrepindan

Weytî dixwendin, li ser temen û bextê û kefa dilxweşiya me

 
Dîzaryayiyê!

Berhema ked û serxweşiyê,

Weleda karê evînê

Şitla dilpakiya dil

Şaneya bêhnpakiyê!

 

Pirsên me yên ku diherikîn korerêyan

Bextê me

Bi hişkeber dihata girêdan

Bi destên kêmevîn

 

Pirs û bextê me

Du şevederên naçar bûn

Pişka gur û wawîkan

Waweylê!
 
Waweylê!

Weytî jar û rebeniyê

Av dida, dara dilxerab a xêrnexwazan!

Rehê daran dager dikirin

Şêrpençe û kurm bû ji bo xaka evînîstanê

 

Tîran û sergerdeyan

Bi ferman û yasa û qedexeyan

Yeko yeko radipêçan

Kelehên kîşwerê hêviyên me

Bûne artêşa qimil

Ajotin ser me

 
Êdî,

Ne di xewnan de diman

Ne di xewnerojkan de hilpekîn

Zelalî û sayîtiya xwestekên bîbikên me

 

Li darê dinê

Li welatê al-nixwun

Em zarokên şekir ji destgirtî

Şermokeyên uryan

Li ber dozgeha tawaniyê rûniştî

Miraz û hêvî badayî, nîvqurmiçî

Bi energî û hêzeke Spartakusî

 

Li şaristaniya Newala Çorî

Em ketî

Zana Zulkif bi destê me girtî

Wey tî!

Jar û heft rebeno

 

Wey tî

Kezîkur û rebenê!

 

Di xêzka filehan de

Em girtî, ji hesreta şerbeta lêvan

Tî û li ber dîwarekî hêrifî

Ketî
 

Wekî telîsekî vala

Seranser

Raketî…
 
Gulan’2006-Amed